Tajne piramida Kanarskih ostrva i njihovih starosjedilaca
Kanarska ostrva su poznata kao savršena destinacija za odmor, ali mnogi turisti posjećuju ostrva ne znajući da ovdje postoji i nekoliko čudnih piramidalnih struktura koje čuvaju brojne intrigantne misterije iz antičkih vremena.
Ko je sagradio piramide? Kada su konstruisane? Zašto su izgrađene?
Ovo su pitanja na koja nikada nisu dobili uvjerljive odgovore. Ali postoje tri zanimljive teorije i žestoka debata koja je u toku.
Misteriju piramida Kanarskih ostrva prvi je otkrio poznati istraživač Thor Heyerdahl, koji nikada nije uspio riješiti njihovu zagonetku. Ruski avanturista i naučnik, Viktor Melnikov, takođe je dao sve od sebe da riješi misteriju a usput je naišao i na mnoge druge misterije kojima se ova ostrva diče.
Dvostruki zalazak sunca
Kompleks stepenastih piramida nalazi se jugoistočno na ostrvu Tenerife, u gradu Güímar, i prostire se na 64.000 kvadratnih metara. Službene informacije govore da su piramide izgrađene prije oko 5.000 – 7.000 godina, otprilike u isto vrijeme kao i one u Egiptu, Meksiku i Peruu koje su međusobno veoma slične.
S druge strane, neki naučnici tvrde da su piramide izgradili lokalni farmeri u drugoj polovini 19. vijeka. Prema njima, slagali su kamenje, otkriveno na oranicama izvan njihove. Stariji kažu da su slične građevine nekada postojale po cijelom Tenerifu, ali su bile opljačkane, a njihovi materijali iskorišteni za građevinske projekte.
Ali piramide se nalaze na mjestu gdje nije bilo poljoprivrede. Način na koji su izgrađene i njihova lokacija bi mogli da znače kao da su korištene za rituale ili za astronomska proučavanja ili – za oboje.
Norveški avanturista, Thor Heyerdahl, istraživao je piramide tokom 1990-ih. Živio je na Tenerifima 7 godina i tvrdio je da su Güímarove piramide puo više od gomile kamenih krhotina. A evo i njegovih argumenata. Kamenje korišteno za izgradnju piramida je obrađeno. Tlo ispod njih je bilo izravnano, a kamenje nije skupljeno sa polja, već se radi o komadima zaleđene vulkanske lave.
Heyerdahl je bio taj koji je primijetio astronomsko poravnanje Guímarovih piramida. Ako biste otišli na sam vrh najviše piramide tokom ljetnog solsticija, primijetili biste zanimljiv fenomen – dvostruki zalazak sunca. U početku bi svjetlo padalo iza planine, a onda bi se opet podizalo i zalazilo. Osim toga, sve piramide imaju stepenice na zapadnoj strani, a za vrijeme zimskog solsticija su upravo tamo gdje bi trebale da budu kada biste poželjeli da posmatrate izlazak sunca.
Heyerdahl nikada nije mogao utvrditi koliko su stare piramide ili ko ih je izgradio. Ali jedno je sigurno utvrdio – pećinu koja se nalazi ispod jedne od piramida nekada su naseljavali Guanči, domoroci na Kanarskim ostrvima. Guanči su jednaka misterija kao i arhipelag piramida. Smatraju se glavnom misterijom ostrva jer niko nikada nije otkrio odakle su došli.
Potomci Atlantiđana
Prema djelima starog rimskog pisca Plinija Starijeg, Kanarska ostrva su bila nenaseljena tokom 7. – 6. vijeka prije nove ere, ali su na tom području otkrivene ruševine velikih građevina. Stanovnici arhipelaga (kojeg se naziva i “prebivalište blaženih”) spominju se u nekim drevnim grčkim legendama.
Tada je zaživjela teorija: da li su Guanči bili potomci nekolicine Atlantiđana, koji su preživjeli nakon mitske katastrofe?
Iako je kultura Guanča gotovo u potpunosti izgubljena i oni nisu “procvjetali” među evropskim civilizacijama, savremeni građani Kanarskih ostrva vjeruju da krv starosjedilaca još uvijek teče njihovim venama. Tvrde da ako naletite na visoku, tamnokosu osobu s plavim očima, nema sumnje – ispred vas stoji pravi potomak domorodaca Guanča.
Španci koji su stigli na Kanarska ostrva tokom 14. vijeka videli su Guanče upravo onako kako je gore opisano. Prema njihovim izvještajima, ostrvo su naseljavali visoki ljudi svijetle puti, svijetle kose i plavih očiju. Njihova prosječna visina bila je iznad 180 centimetara, ali bilo je i “džinova” koji su bili viši od 2 metra. Međutim, takav antropološki tip čovjeka nije bio tipičan za ove geografske širine.
Jezik Guanča bio je najintrigantniji aspekt za Evropljane. Mogli su da komuniciraju jedni s drugima bez da ispuštaju zvuk, samo pomjerajući usne. A signale su mogli slati jedni drugima samo zviždukom, ponekad čak i sa udaljenosti od 15 kilometara. Zviždanje do danas koriste građani ostrva La Gomera. Djeca u školi ga takođe uče kao svoj tradicionalni jezik.
I evo zanimljivog dijela. Nordijac, Jean de Béthencourt ― osvajač Kanarskih ostrva, napisao je u svom dnevniku:
La Gomera je domovina visokih ljudi. Govore samo usnama, kao da nemaju jezik.
Kada su zaprepašteni Evropljani utvrdili razlog ekstravagantne komunikacije, objašnjeno im je: “Njihovi preci su zaista izgubili jezik kao neku vrstu kazne, ali se ne sjećaju kakva je to kazna tačno bila. Naravno, Guanči koji su upoznali Evropljane imali su svoje jezike, a konvencionalni govor je bio potpuno razvijen, ali su po navici nastavili da komuniciraju zviždanjem.”
I na kraju, glavno pitanje. Evropljani nisu pronašli ništa što bi ličilo na pomorsku flotu u posjedu Guanča, već samo nešto što je izgledalo kao primitivne barže. Udaljeni su skoro 100 kilometara od obližnje obale (Sjeverna Afrika), ali do nje je teško doći zbog morskih struja. Prolaz prema Evropi je mnogo lakši, ali je 1200 kilometara duži.
Pa, stvarno, odakle su došli Guanči?
Izvor: mysteriesrunsolved.com