SLAVNI HERCEGOVAC JE BIO JEDAN OD NAJVEĆIH: Njegove hrabre akcije izluđivale su četnike, ustaše i Italijane
Vlado Šegrt se rodio 18. decembra 1907. godine u Aranđelovu kod Trebinja.
Osnovnu školu završio je u Lastvi, i do 1941. bavio se zemljoradnjom, a često je radio i kao sezonski radnik gdje se upoznao sa revolucionarnim radničkim pokretom. Član SKOJ-a postao je 1928., a KPJ 1931., nakon čega učestvovuje u raznim akcijama. Nakon aprilske ratne okupacije zemlje jedan je od glavnih organizatora oružanog ustanka. U svom selu organizovao je prvu partizansku četu i s njom izveo prve akcije protiv neprijatelja. Bio je neobično hrabar i postao čuven zbog svog junaštva. Skupa sa Savom Kovačevićem izvodio je napade na italijanske kolone na granici Hercegovine i Crne Gore. Ostale su upamćene pobjede partizana koje je Šegrt predvodio na Italijane i četnike u Gacku i Nevesinju.
U teškoj i slavnoj borbi za Prozor izveo je niz podviga. Šegrtova Deseta hercegovačka brigada i njen mostarski bataljon prvi su prodrli u grad na Neretvi. Prošao je gotovo sve veće bitke NOB-a, od rodnog Trebinja, preko Bosne, sve do Hrvatske i Slovenije. O hrabrosti i vojničkoj umješnosti ovog slavnog Hercegovca, jedne od najlegendarnijih ličnosti u BiH iz Drugog svjetskog rata, pisali su, između ostalih, Vladimir Dedijer i Koča Popović.
Šegrt je u nacizmom okovanoj Evropi u vrijeme Drugog svjetskog rata spominjan kao legendarni i najpoznatiji Titov komandant. Dakle, njegova antifašistička borba je odavno prevazišla granice Trebinja i Hercegovine.
Šegrtova 10. hercegovačka brigada bila je multietnička. U knjizi “Borci Sutjeske” autor Viktor Kučan navodi da je u vrijeme nacističko-četničke ofanzive na Sutjesci poginulo 305 boraca Desete hercegovačke, od kojih 115 Srba, 94 Muslimana, 93 Hrvata, 2 Crnogorca i 1 Jevrej.
Zajedno sa Savom Kovačevićem i drugim borcima, skakao je i na italijanske tenkove, uništavao ili zarobljavao njihovu posadu. U jednoj od tih akcija, u novembru 1941., zaplijenjena su 3 tenka, 8 kamiona i dosta oružja i municije. Kod Klenka, između Bileće i Trebinja, razbio je, sa svojim borcima, 6. januara 1942., italijansku kolonu i ostvarivši veliki plijen u oružju, municiji i drugoj ratnoj opremi. Posebno je bio odlučan u borbama s četnicima. U napadu na Borač, sredinom aprila 1942., komandovao je južnim sektorom fronta, posebno se istakavši u napadu na utvrđene ustaške položaje na Mjedeniku.
U borbama s neprijateljskim snagama u zapadnoj i centralnoj Bosni, na Kupresu, oko Imotskog i Posušja, oko Mrkonjić-Grada, Glamoča, Jajca, Busovače, Turbeta, Žepča, Prozora i Rame, borci njegove brigade izvojevali su niz sjajnih pobjeda. U borbama za Prozor, Ramu i na Neretvi, u borbama za oslobođenje Nevesinja i Gacka, sa svojim borcima napravio je nekoliko podviga, razbijajući i uništavajući brojne italijanske, četničke i ustaško-domobranske snage.
U borbama na Sutjesci, 10. hercegovačka brigada pod komandom Vlada Šegrta vodila je krvave borbe s njemačkim snagama na Pivskom Javorku, Volujaku i Magliću, u dolini Sutjeske.
Kao komandant 29. hercegovačke divizije, vodio je mnoge i poznate borbe i odnio mnoge pobjede u Hercegovini, kod Dubrovnika i Herceg-Novog, Mostara, Sarajeva, Trsta i Ljubljane. Iz rata je izišao u činu general-majora JNA. O njemu i njegovim borcima narod je u toku rata ispjevao mnoge pjesme. Bio je vijećnik i član ZAVNOBiH-a i AVNOJ-a, a od septembra 1944. član je Oblasne narodnooslobodilačke skupštine i član Oblasnog odbora NOF-a za Hercegovinu.
Iz rata je izašao kao general, a za narodnog heroja proglašen je 20. decembra 1951. godine.
Poslije oslobođenja, obavljao je niz funkcija: ministar poljoprivrede u prvoj vladi Bosne i Hercegovine (1945—1948), predsjednik Prezidijuma Narodne skupštine Bosne i Hercegovine (1948-1953), član Izvršnog vijeća Bosne i Hercegovine (od 1953) i potpredsjednik Narodne skupštine Bosne i Hercegovine (od 1953). Biran je za poslanika Savezne i Republičke skupštine Bosne i Hercegovine.
Vlado Šegrt umro je 1. augusta 1991. godine u Trebinju.
Izvor: slobodna-bosna.ba
