OSTACI DREVNIH CIVILIZACIJA U TURSKOJ: Arheološki lokaliteti koji skrivaju istorijske tajne
Sa svojim šarmantnim primorskim gradovima, grandioznim Istanbulom, Kapadokijom, Pamukaleom, Turska je zemlja koju mnogi svjetski putnici svrstavaju na svoju listu obaveznih destinacija. Sve pomenute lokacije su svjetski poznate, ali ova evroazijska zemlja nudi mnogo više od toga, a posebno je interesantna ljubiteljima istorije i arheologije.
Na obalama jugozapadne Turske, u Antaliji, nalaze se divna mjesta, nacionalni parkovi Koprulu, Temesos i Olimpos; ostaci antičkih gradova (Kumluka, Ačigiz, Finike, Kemer); predivni vodopadi, ski odmarališta, rijeke. Skrivene pod vodom obližnjeg malenog ostrva Kekova smještene su ruševine nekad velikog grada Simena.
Ostaci likijske civilizacijeiz 5. i 4. vijeka p. n. e. pod zaštitom su brojnih svjetskih organizacija. Prije Osmanlija, Vizantijaca i Rimljana, ovaj zabačeni kutak Turske bio je dom prve demokratske federacije na svijetu. Likijci su bili miroljubiv narod, živjeli su u ogranizovanom sistemu federacija gradova-država. Oblast je obuhvatala današnje regije Antaliju i Muglu.
Ostaci nekad velikog grada na ostrvu Kekova
Kekova ostrvo je možda najpoznatije po veoma interesantnoj lokaciji, jer je glavna atrakcija ovog mjesta upravo ono što je ostalo od potonulog drevnog grada. Dijelovi građevina i hramova turističkog drevnog mjesta Simena i danas štrče iz mora; ova veleljepna zdanja uništena su u zemljotresima u drugom vijeku.
Ronioci ne smiju da istražuju ovu lokaciju, a u pripremi je usvajanje novog prijedloga da se ovo morsko područje proglasi zaštićenim od strane UNESCO-a. Iako turisti danas smiju čamcem ili kajakom da obilaze područje, ipak, detaljno istraživanje pod vodom zabranjeno je od 1986. godine kao mjera zaštite nacionalne baštine, veoma strogim turskim zakonima. Od 1990. godine cijelo ostrvo Kekova je zaštićeno zakonom i trenutno je na tentativnoj listi UNESCO-a.
Sa obale se jasno mogu vidjeti ruševine na samo nekoliko metara ispod bistrih voda Mediterana. Veliki deo arheološkog nalazišta uklonjen je tokom godina; ostali su tek manji dijelovi nekih javnih zgrada, luke, brodogradilišta. Posebno su neobične kamene stepenice izvan vode, pa scenografija u vodi djeluje intrigantno. UNESCO opisuje Simenu kao “rijetko prirodno bogatstvo”, a ostrvo Kekova je “izvanredan primjer kulturnog kontinuiteta”.
Na obali se nalaze i neke veoma stare likijske grobnice, nadgrobni spomenici s karakterističnim lučnim “krovovima” spomenika i ostaci rane antičke crkve. Ostrvo Kekova je danas rijetko naseljeno, ali se ponekad među kamenjarima mogu vidjeti kozice i čobani koji ih čuvaju i beru divlji timijan (“kekik”) po kome je ostrvo dobilo ime.
Plivanje, ronjenje i skuter zabranjeni su u blizini potopljenog grada; dozvoljeno je da se iznajmljenim čamcima prođe laganim tempom. Prije nego krenete na daleki put nije loše znati da u obližnjim mjestima Ucagiz, Kašu ili Kalkanu možete iznajmiti turistički brodić ili se u agencijama raspitajte za krstarenja i istraživanje likijske obale.
Buyukada, veliko ostrvo
Vijekovima je ovo ostrvo bilo sklonište usamljenim monasima, zaljubljenicima u daleka ostrva, lutalicama i piscima. Sa druge strane istanbulske obale, iz Mramornog mora uzdiže se mirni arhipelag sa pregršt čuda: tu su ekstravagantni primjerci osmanske arhitekture, tihi grčki samostani i ostaci kamenog dvorca u koji je davne 1929. bio proteran Leon Trocki. Marksistički revolucionar živio je na Büyükadi četiri godine, skrivajući se ovdje zbog svog revolucionarnog djelovanja. Taj dvorac stoji i dalje. Vizantijski car Justinijan II sagradio je ovdje 569. god. dvorac i samostan.
Danas je ovo ostrvo (drugi naziv “Prinčevska ostrva”) obavezna odredinca za turiste koji posjete Istanbul, raskošno ljetovalište sa tradicijom raznih kultura; tu su prisutni uticaji jermenskih, jevrejskih, grčkih kulturnih obrazaca. To se vidi na svakom koraku i na skoro svakom zdanju. Predivno je otići tamo u svako doba godine baš zbog okruženja: cvjetne staze, parkovi, smokve stare nekoliko vijekova– to su samo su neki od razloga da ovdje provedete odmor.
Na vrhu Yucetepe (najviši vrh Büyükade do kog se dolazi strmom pješačkom stazom) možete obići malu crkvu Aya Yorgi i uživati u predivnom pogledu u svakom smjeru. Istanbul se vidi u daljini, a dole na padinama, bujno zelenilo nagovještava vijekove istorije.
Veliki kameni zid iz vremena Teodosija II
Ogroman kameni zid u Istanbulu sagrađen je za vrijeme cara Teodosija II, u 5. vijeku. On je trebalo da zaštiti Konstantinopolj od Huna i Atile. Konstantin Veliki je 324. godine osnovao ovaj grad na mjestu starog grada Bizanta (glavnog grada Istočnog Rimskog Carstva). Staro carstvo je postalo veoma krhko i nestabilno i carevi su na sve načine pokušavali da zaštitite grad od invazija sa zapada i sjevera, te je gradnja ovog zida počela 404. godine.
Zid je sagrađen za devet godina, dugačak je 5 km, a protezao se od Zlatnog roga do Mramornog mora. Ova utvrda je ojačana s 96 kula, od kojih svaka doseže oko 60 stopa, dok je unutrašnji zid debeo oko 15 stopa. Danas treba hrabrosti da se popnete obodom; šetanje zidom popularna je aktivnost turista koji vole ektremne sportove i situacije. Ipak, najviše ljudi se penje zbog panoramskog pogleda na Istanbul koji puca sa vrha zida.
Naravno, tokom vijekova zidovi su pretrpjeli značajna oštećenja (ne samo zbog ratova već i zbog zemljotresa, kiše, vjetra). Ipak, imajmo na umu da su ovi srednjovjekovni zidovi bili su itekako važna zaštita prijestonice Vizantijskog carstva punih hiljadu godina. Gradske zidine posebno su zanimljive relikvije vizantijske ere.
Izvor: dnevno.rs
