(NE)ZAPISANA SVJEDOČANSTVA: Interakcija ljudi i vanzemaljaca na samim počecima istorije

Tokom sedamdesetih godina 20. vijeka jedan broj naučnika bavio se svojevrsnom “paleoufologijom”. Oni su pisali o interakciji između ljudi i vanzemaljaca na samim počecima istorije, pa čak i ranije.

Dokazi o postojanju “bogova” ili “drevnih astronauta”, kako se tvrdi u radovima iz tog vremena, mogu se pronaći svuda, a svaki veliki građevinski poduhvat u antičkoj eri pripisivan je vanzemaljcima. Paleoufologija je potom prestala da bude interesantna i od tada tavori u polumraku.

Doktor pravnih nauka, Oscar Rafael Padilla, iz Gvatemale, proveo je trideset godina istražujući fenomen NLO. S tim u vezi izvršio je klasifikaciju vanzemaljskih bića prema njihovim fizičkim karakteristikama. Za jednu od opisanih vrsta, vjeruje da je igrala značajnu ulogu u drevnim vremenima. Dr Padilla je isticao i jednu neobičnu figuru otkrivenu u Gvatemali, koja je prikazivala biće s ogromnim ušima, troprstim rukama, izduženim nogama i bez stopala. Naučnici su odbacili navodnog Padillinog vanzemaljca kao primitivni prikaz nepostojećeg čudovišta. Međutim, postoje sve brojniji dokazi širom Južne Amerike da su drevne zanatlije jako precizno izrađivali svoja djela.

Poznato je, da u brazilskoj mitologiji postoje vjerovanja o “bogovima” ili “putnicima s neba” koji su došli na Zemlju kada su ljudi bili primitivni da bi ih naučili brojnim vještinama. U majanskoj svetoj knjizi “Popol Vuh”, piše da su sveznajući ljudi došli sa zvijezda i da su istražili čitavu zemlju.

Lobanja upućuje na vanzemaljca

Postoje nagovještaji da se nešto neobično dešavalo u Južnoj Americi prije nekoliko stotina hiljada godina, odnosno prije dolaska ljudi. U Gvatemali, u kanjonu Santa Maria, pronađeni su dokazi o postojanju kulture inteligentnih bića koja su gajila stoku, pravila oružja i sahranjivala svoje mrtve – prije milion godina! Postoje i neobične alatke koje su daleko naprednije od kultura u kojima su nastale. Izgleda da su primitivne kulture u Americi i na Bliskom istoku bile u stanju da proizvedu aluminijum i platinu, iako ove civilizacije nisu poznavale brojne običnije tehnologije, kao što je na primjer točak.

Možda su neki od vanzemaljskih učitelja ostali na Zemlji, skriveni od pogleda, u svojstvu savjetnika? U jednom muzeju u Peruu nalazi se lobanja s nevjerovatno velikim očnim dupljama. Stručnjaci su utvrdili da nije vještačka, ali se ne čini da je pripadala nekom abnormalnom čovjeku. Da li ova lobanja predstavlja opipljiv dokaz postojanja vanzemaljaca?

Prije devet hiljada godina, kultura Tasili je procvjetala u negostoljubivoj Sahari. Oni su čovečanstvu ostavili oko četiri hiljade slika, oslikanih bojama kakve nisu imali njihovi savremenici u pećini Altamiri. Osim uobičajene crvene i bijele boje koje su bile dostupne preistorijskim umjetnicima, ljudi iz Sahare koristili su i tamno crvenu, žutu, pa čak i različite nijanse zelene. Oslikavali su događaje iz svakodnevnog života, ali i čitavu galeriju figura koje se drastično razlikuju od ljudi u svojim radnim položajima. Nakon što su otkrivene, ove figure su nazvane “marsovcima” zbog svog neobičnog oblika. Ova stvorenja okruglih glava prikazana su u odijelima koja u velikoj mjeri podsjećaju na skafandere kakve nose astronauti, i čak nose čizme! Postoji nekoliko stotina takvih crteža.

Iz ugla primitivnog čovjeka

Ne želeći da prihvate teoriju o drevnim astronautima, antropolozi nagovještavaju da je riječ o ceremonijalnim plesačima ili sveštenicima koji nose izdubljene tikve na glavama. Problem s ovim racionalnim pristupom je u tome što se tikve nisu gajile u sjevernoj Africi u vrijeme nastanka ovih crteža.

Godine 1976. španski istraživači su došli do teritorije Tasili civilizacije kako bi sproveli sistematsko ispitivanje enigmatičnih crteža u pećinama. Zaprepastili su se kad su pronašli detaljan prikaz figure sa kacigom i u odijelu, koja je kablom bila povezana s unutrašnjošću velikog loptastog objekta, kako vodi tri žene prema njemu. Jedna žena je prikazana kao mlada, druga kako vodi dijete za ruku, a treća kao trudnica. Da li je ovo dokaz genetskih eksperimenata?

Na crtežima u francuskim pećinama Pech Merle i Cougnac, mogu se vidjeti neobična bića koja bi se odlično uklopila u klasifikaciju dr Padille. Ona su obično prikazana s ogromnim ćelavim glavama, neobičnim šiljatim bradama, bez ušiju, sa iskošenim očima usmjerenim prema sljepoočnicama.

I u Sjevernoj Americi postoje zagonetni praistorijski crteži. Jedan posebno impresivan nalazi se u Nacionalnom parku Canyonlands, Utah. Prikazuje dva neobična stvorenja, veoma slična onim prikazanim u Sahari. Na jugu, u meksičkoj kulturi Tlatilco, može se vidjeti savršena slika jednog čovječuljka koji naizgled nosi čizme i četvrtastu kacigu. Neobični prikazi se mogu naći i među crtežima u Dominikanskoj Republici i Portoriku.

U situaciji kada su i najokorjeliji protivnici NLO teorija spremni da priznaju da se posjete vanzemaljaca u dalekoj prošlosti ne mogu tek tako otpisati, da li i dalje treba vjerovati da je riječ samo o pogrešno interpretiranim svakodnevnim pojavama, iz ugla primitivnog čovjeka? Ili treba povjerovati u drevne sumerske i babilonske priče o božanskim bićima koja su sišla s neba da bi ljude naučila osnovama civilizacije? To pitanje ostaće tema beskonačnih debata u bliskoj budućnosti.

Izvor: planeta.rs