Naučnici objavili iznenađujuće otkriće: Novo svjetlo na misteriozno porijeklo Velike sfinge u Gizi
Dočaravajući uslove okoline koji su prevladavali prije 4.500 godina, ovi su istraživači nastojali razumjeti odnos između prirodnih elemenata i neobrađenog kamena koji će postati jedna od najpoznatijih svjetskih relikvija.
Velika sfinga u Gizi, amblem drevnog misticizma i arhitektonske veličine, milenijumima stražari nad Gizom. Uzdižući se u pozadini piramida, ova kolosalna građevina potaknula je beskrajna pitanja o svom porijeklu, svrsi i enigmi svog postojanja.
Zanimljiva istraga koju je proveo tim naučnika sa Univerziteta New York bacila je novo svjetlo na Sfingu. Dočaravajući uslove okoline koji su prevladavali prije 4.500 godina, ovi su istraživači nastojali razumjeti odnos između prirodnih elemenata i neobrađenog kamena koji će postati jedna od najpoznatijih svjetskih relikvija.
Vanredni profesor Leif Ristroph, s Instituta matematičkih nauka Courant NYU-a, vodi istraživanje s revolucionarnim pristupom. Istraživanje njegovog tima, predviđeno za objavljivanje u prestižnom časopisu Physical Review Fluids, istražuje nastanak oblika Sfinge kroz prizmu erozije.
“Naša otkrića nude moguću priču o tome kako formacije nalik Sfingi mogu nastati erozijom”, pojašnjava Ristroph. “Naši laboratorijski eksperimenti pokazali su da iznenađujuće oblici nalik Sfingi mogu zapravo nastati od materijala koji su erodirali brzim strujanjem.”
Kamen temeljac njihovog istraživanja je replikacija yardanga – osebujnih pustinjskih kamenih struktura koje su isklesali nemilosrdni vjetrovi. Ovi prirodni fenomeni daju trag potencijalnim počecima Velike sfinge, pretpostavljajući da je to drevni yardang koji su ljudske ruke kasnije preradile u veličanstveni oblik koji danas prepoznajemo.
Kako bi ponovno stvorili te uslove, Ristroph i njegov tim iz Laboratorije za primijenjenu matematiku NYU-a udubili su se u niz sofisticiranih eksperimenata. Izradili su humke od meke gline s ugrađenim tvrđim materijalima, imitirajući geološku strukturu sjeveroistočnog Egipta, Sfinginog doma.
Zadivljujući rezultat eksperimenta bio je model Sfinge, kojeg nisu isklesale ljudske ruke, već fluidna mehanika erozije. Slika koja prati ovo istraživanje, koju je osigurala Laboratorija primijenjene matematike NYU, sažima ovo putovanje od bezoblične gline do figure koja odražava drevnog čuvara Egipta.
Ovo istraživanje ne samo da pokazuje istoriju na novi način, već takođe nudi bogatstvo znanja geolozima. Ristroph ističe: “Rad takođe može biti koristan geolozima jer otkriva uticaje koji utiču na formacije stijena—naime, da one nisu homogene ili ujednačene po sastavu.” Otkriće je da međuigra između različitih materijala pod uticajem erozivnih sila može dovesti do neočekivanih i zadivljujućih formacija.
Velika sfinga, uvijek tiha, možda i dalje čuva svoje tajne, ali neumoljiva potraga za razumijevanjem naučnika poput Ristropha i njegovih kolega dovodi nas sve bliže razotkrivanju misterija zaključanih u njenom kamenom pogledu.
Izvor: punkufer.dnevnik.hr
