Naučnici konačno zavirili u jedinstvene mumije otkrivene davne 1615. godine

Ove pogrebne portrete prvi put je opisao italijanski istraživač 1615. godine Pietro Della Valle tokom svog boravka u Egiptu

Nove tehnologije još jednom su dale svoj doprinos drugim naučnim disciplinama.

Ovoga puta, naučnici su uradili CT tri mumije pronađene davne 1615. godine u Sakari, blizu Memfisa. Njihova jedinstvenost leži u činjenici da su tijela umjesto sarkofaga položena na drvene daske i umotana u tkaninu i prelijepi pokrov, na kojem je bojama prikazan pogrebni portret pokojnika. Po tkanini koja je ukrašena gipsanim lajsnama i pozlatom, je naslikano cijelo tijelo. Slikanje fajumskih portreta, bilo je karakteristično za Egipat u vrijeme Rimskog carstva, od I do III vijeka.

Ove pogrebne portrete prvi put je opisao italijanski istraživač 1615. godine Pietro Della Valle tokom tokom svog boravka u Egiptu, odakle je u Evropu donio dvije od tri takve mumije (jedna je ostala u Egiptu i tamo je izložena do danas).

Sudbina dva fajumska portreta koja su stigla u Evropu bila je puna lutanja: nakon što su promijenile nekoliko vlasnika i bile prilično pohabane, iz Italije su stigle u Drezdensku državnu umjetničku zbirku, gdje su krajem 1980-ih bile podvrgnute prvom rendgenskom snimanju.

Međutim, kompjuterizovana tomografija (CT) ovog puta je naučnicima rekla mnogo više o tome šta se krije ispod nekoliko slojeva pokrova.

Mumije su pripadale muškarcu, ženi i tinejdžerki. Bar jedna od tri mumije sigurno je sahranjena je sa netaknutim unutrašnjim organima (i sa mozgom). Ženske mumije su bile bogato ukrašene ogrlicama, a u pokrov pokojnika stavljeni su artefakti koji bi im mogli biti od koristi u zagrobnom životu, uključujući novčiće koji su možda bili namijenjeni za plaćanje Haronu, prijevozniku duša preko rijeke Styx.

“Lijepo je vidjeti ove ogrlice, ali za nas to nije iznenađenje”, rekla je Stefanie Zesch, antropolog i egiptolog. “Zbog ovih vrlo dragocjenih velova u koje su zamotane mumije, bili smo uvjereni da su ti ljudi pripadali visokoj socijalno-ekonomskoj klasi, što znači da su mogli lako sebi da priušte nakit.”

CT je pokazao da je muškarac umro između 25. i 30. godine. Bio je visok oko 164 centimetra. Iako mozak muškarca nije preživio, nema dokaza da je izvađen kroz nos (po staroegipatskom običaju). Takođe, nisu korištena brojna sredstva za balzamovanje. Umjesto toga, bio je umotan u tkaninu preko koje je naslikan portret.

Prema mišljenju Stefanie Zesch, dva metalna predmeta pronađena tokom CT-a muške mumije najvjerovatnije su pečati iz radionice za mumifikaciju koja je radila na njegovim ostacima.

Druga mumija pripadala je ženi koja je umrla između 30. i 40. godine. Bila je visoka 151 centimetar i imala je uznapredovali artritis u lijevom koljenu.

Treća mumija pripadala je mladoj djevojci koja je, prema proračunima izvedenim nakon CT skeniranja, umrla između 17. i 19. godine života.

Za razliku od dvije druge mumije, kod adolescentkinje je bio sačuvan i mozak – smanjio se, ali je zajedno sa moždanim stablom i dalje mogao da se identifikuje. Osim mozga, kod djevojke su sačuvani i drugi unutrašnji organi. Bila je visoka 156 centimetara, a istraživači su otkrili i da je imala benigni tumor na kičmi poznat kao vertebralni hemangiom, koji je češći kod ljudi starijih od 40 godina.

“Prilično smo sigurni da ove mumije nisu imale nikakvo uklanjanje mozga”, kaže Zesch. “Vrlo je vjerovatno da su ove mumije sačuvane samo nekom vrstom dehidracije pomoću smješe natrona, jer nema mnogo tečnosti za balzamovanje.”

Natron je prirodna so koja se sastoji od natrijum karbonata i natrijum bikarbonata sa tragovima natrijum hlorida i natrijum sulfata. Posebno je korišten za sušenje tijela mumije.

Izvor: nationalgeographic.rs