Najstarije otkriće ove vrste: Drevni ledeni grob skitskog princa za koji se smatra da sadrži skriveno blago

Nikad prije viđena niti dirnuta smrznuta grobnica za koju se smatra da sadrži ostatke skitskih kraljevskih blaga, uključujući i zlato, otkrivena je u Sibiru.

Spomenik je star oko 2.800 godina i smatra se najvećom grobnicom skitskog princa u regiji. Voditelj naučnog tima sa švicarskog Univerziteta Bern, dr. Gino Caspari, vjeruje da je pronašao jednu od najranijih skitskih grobnica u dubini ruske republike Tuve, piše “Independent”.

Do otkrića je došao služeći se analizom satelitskih snimaka doline Ujuk, koja se naziva i sibirskom Dolinom kraljeva zbog velikog broja tamošnjih grobnica. Te grobnice su “preživjele” zahvaljujući trajno smrznutom tlu.

Dr. Caspari je identifikovao kružnu strukturu u močvari kraj rijeke Ujuk te je u saradnji s ruskim timom potvrdio da se najvjerovatnije radi o grobnici koja se naziva kurgan.

“Nepristupačan teren sasvim sigurno je zaslužan za njeno očuvanje. Nema drugih smrznutih kurgana ove veličine u Evroaziji. Svi takvi ostaci su u opasnosti zbog globalnog zagrijavanja”, rekao je Caspari.

Skitija

Skiti su bili nomadski narod koji je potekao iz južnog Sibira, a izvorno su bili iranskog porijekla te su u 7. i 8. vijeku prije Nove ere migrirali iz centralne Azije u današnju Ukrajinu, gdje su osnovali tzv. Skitsko kraljevstvo. Skitija se protezala sve od Dunava na zapadu pa do granica Kine na istoku a vladavina ovog naroda održala se negdje do 2. vijeka prije Nove ere.

Bili su veoma vješti nomadski jahači koji nisu imali svoje pismo, a većina podataka o njima potiče od Grka Herodota koji je živio u 5. vijeku prije Nove ere.

Njihove ‘kuće’ bili su šatori od pusti koje su prenosili na kolima sa volovskim zapregama. Poznavali su stremen i laso i kao i Sarmati pili su uzavrelo kobilje mlijeko, ‘kumjs’.

Grci koji su ih nazivali barbarima trgovali su sa njima u 7. vijeku p.n.e. prodajući im vino i drugu luksuznu robu. Poznato je da su u istom vijeku upali u gornju Mezopotamiju i Siriju i u 4. vijeku p.n.e. na Balkan, te da su ratovali sa Darijem I. (512. p.n.e.).

Oko 300. su iščezli na Balkanu, a u Rusiji su ih tokom 2. ili 1. godine p.n.e, zamijenili Sarmati.

Ono što se zna o Skitima ostavio nam je Herodot, ili je ostalo zakopano u skitskim grobovima, veoma dobro očuvanim. U Paziriku na rijeci Bolšoj Ulagan su skitski grobovi iz 5. vijeka prije Nove ere ostali pod naslagama leda, gdje se očuvao sav organski materijal, koji bi u normalnim okolnostima istrunuo.

Pazirik se nalazi u suhoj dolini u Kazahstanu, a sastoji se od 5 velikih i devet malih grobnih humaka koji datiraju u vremenu između 5. i 3. vijeka p.n.e., iskopanih 1929. i između 1947. i 1949. Oni su najvažniji izvor podataka o Skitima prije njihove migracije u zapadnu Aziju i Evropu.

Pronađena su drvena kola, razni predmeti od kože, drveta, konjska oprema, muzički instrumenti, krzno, tekstil, sagovi, svila i tetovirana tijela pokojnika. Imali su i zlata i voljeli su ga, a neki zlatni i bronzani predmeti pronađeni su i u području Kostromskaje u južnom Sibiru i porijeklom su iz grčkih gradova na crnomorskoj obali ili su ih radili grčki umjetnici koji su živjeli u Skitiji.

Izvor: nezavisne.com