Legendarni ‘divovi’ Perua čije su kosture vidjeli osvajači
Koncept da su nekada postojale izgubljene civilizacije naseljene džinovskim bićima u posljednje vrijeme stekao je veliku pažnju među ljudima, prvenstveno kao rezultat proliferacije interneta. S druge strane, prije posljednjih nekoliko decenija velika većina ljudi nije bila upoznata sa ovom temom.
Peru je jedna od zemalja u kojoj su ove drevne priče dokumentovane od strane hroničara ili se prenosile s generacije na generaciju, pokazujući “neobičnost” kojoj su kolonizatori svjedočili stotinama godina prije.
Na našoj planeti postoji posebna regija koja je dom velikog broja legendi i priča koje se usredsređuju na legendarne ljude izuzetnog rasta. Osim toga, zanimljivo je da su ove priče stare samo nekoliko stotina, a ne hiljade godina.
Priče o peruanskim divovima poznate su još od 16. vijeka kada su prvi španski osvajači stigli na ove prostore. Jedan od prvih izvještaja o peruanskim divovima je priča o osvajaču Pedru Cieza de Leonu, koja je opisana u knjizi ‘Kraljevski komentari Inka i opšta istorija Perua, prvi dio’ a koju je napisao peruanski pisac Inca Garcilaso de la Vega.
Pedro Cieza de Leon očito nije lično svjedočio divovima, ali je razgovarao s onima koji jesu. U svom izvještaju opisao je kako su u prošlosti ljudi ogromnog rasta plovili svojim masivnim splavovima od trske do obale na kojoj im se nalazilo zavičajno naselje. Naselje se nekada nalazilo na poluostrvu Santa Elena, koje je danas dio područja koje pripada Ekvadoru.
Divovi su se iskrcali sa splavova na poluostrvu i uspostavili svoj logor u blizini španskih osvajača. Očigledno su se odlučili da se ovdje nasele na duže vrijeme, jer su odmah počeli kopati duboke bunare kako bi iz njih izvukli vodu.
Slijedeće je opisano u odlomku preuzetom iz starog teksta: “Neki od njih su bili toliko visoki da bi im muškarac normalne veličine jedva dosezao do koljena. Njihovi udovi bili su proporcionalni tijelu, ali njihove ogromne glave sa kosom do ramena bile su monstruozne. Oči su im bile ogromne poput tanjira, a lica bez brade. Neki od njih su bili obučeni u životinjske kože, a neki su bili u svom prirodnom stanju (bez odjeće). Među njima nije viđena ni jedna žena. Kada su postavili logor, počeli su kopati duboke bunare da bi dobili vodu. Kopali su ih u kamenitom tlu, a zatim izgradili jake kamene jame. Voda u njima je bila odlična, uvijek svježa i dobrog okusa.”
Slike stojećeg diva rekonstrukcija su fragmenata koji su pronađeni u Ekvadoru 1960-ih godina i mogu se vidjeti u Parku misterija u Interlakenu, Švicarska.
Čim su divovi uspostavili svoj logor, odmah su izvršili krvavi napad na selo lokalnih domorodaca. Prema opisu Cieze de Leona, ukrali su sve što im je bilo na dohvat ruke i progutali sve što su mogli da konzumiraju, uključujući i ljudska bića!
Bio je to zastrašujući prizor – dok su ovi ogromni ljudi visjeli po drveću, seljani su bježali od njih u strahu jer su bili gotovo nemoćni da se zaštite. Na mjestu razorenog sela divovi su izgradili svoje ogromne kolibe i ostali ovdje da pecaju i love u lokalnim šumama.
Ova priča se završila potpuno nevjerovatnim događajem koji je uključivao pojavu “svijetlog anđela” na nebu koji je odnio sve ove divove.
Uprkos tome, i sam Cieza de Leon je vjerovao da je priča potpuno istinita, i tvrdio je da je lično bio svjedok ogromnih kamenih bunara koje su iskopali divovi. On takođe piše da su drugi osvajači vidjeli bunare i ostatke ogromnih kuća koje starosjedioci tog područja nisu mogli sagraditi.
Nadalje, Cieza de León piše o još zanimljivijim stvarima. On piše da su osvajači na ovom području pronašli veoma velike ljudske kosti, kao i komade zuba koji su bili veliki i teški.
“Godine 1550, u gradu Limi, čuo sam da su, kada je Njegova ekselencija Don Antonio de Mendoza, vicekralj i guverner Nove Španije, bio ovdje, pronađene neke kosti ljudi koje su bile ogromne i mogle bi pripadati divovima. Takođe sam čuo da su kompletne naslage džinovskih kostiju pronađene u drevnoj grobnici u ili blizu Mexico Cityja. Budući da mnogi lokalni stanovnici tvrde da su ih vidjeli iz prve ruke, možemo pretpostaviti da ovi divovi zaista postoje i da možda pripadaju samo jednoj rasi.”
Još jedan dokaz postojanja drevnih peruanskih divova može se naći u zapisima kapetana Juana Olmosa, koji je 1543. godine iskopao drevne grobove u dolini Trujillo i tamo navodno otkrio kosti ljudi velikog rasta.
Hronika oca Cristóbala de Acuñe spominje da je vidio divove visoke 3 metra. Kasnije su osvajač Agustín de Zarate i njegovi ljudi pronašli još jedan džinovski kostur u provinciji Tucumán. Generalno, slične priče potiču od Španaca koji su posjetili Peru tokom 16. i 17. vijeka.
Izvor: mysteriesrunsolved.com
