Kako se odvijala izraelska okupacija Palestine

Godine 1947. Ujedinjene nacije odobrile su jevrejskim imigrantima da se nasele na 55 odsto teritorije Palestine, iako su činili samo trećinu populacije ove zemlje.

Jevrejska agencija, koja je predstavljala privremenu vladu do proglašenja državnosti Izraela 1948. godine, odmah je počela da sprovodi strategiju “čišćenja arapske populacije”. Taj plan ostao je upamćen u istoriji pod nazivom “Plan Dalet”. Do 14. maja 1948. godine kada je zvanično proglašena nezavisnost Izraela, većina Palestinaca je protjerana, što od strane vojske, što od paravojnih jedinica.

Tokom Palestinskog rata 1948. Izrael je zauzeo dodatnih 23 odsto Palestine, a do 1967. godine i preostalih 22 odsto. Palestinci koji su ostali u “Svetoj zemlji” praktično su zatvoreni u Pojasu Gaze, Zapadnoj Obali i istočnom Jerusalimu.

Prvi premijer Izraela Ben Gurionna pisao je: “Podržavam podjelu palestinske zemlje jer kada postanemo sila, mi ćemo podjelu ukinuti i proširiti se po čitavoj Palestini”.

Gurionove riječi su se ostvarile – Izrael se zaista proširio po čitavoj Palestini.

Od tada do danas, Izrael drži Palestince koncentrisane u malim, izolovanim regionima, iz kojih da bi izašli Palestinci moraju da prođu veliki broj vojnih kontrolnih punktova, provjera i pravi mali birokratski pakao. Kako Izrael kontroliše sve granice, vazdušni prostor i prirodne resurse, palestinska ekonomija je u pepelu, a dugogodišnja okupacija izazvala je jedino siromaštvo, mržnju i konflikt.

Tokom Palestinskog rata, oko 700.000 Palestinaca je raseljeno, a čak 13.000 ih je izgubilo život. Danas, potomaka palestinskih izbjeglica ima na milione. Na svijetu ima oko 12 miliona Palestinaca od kojih oko 4,8 miliona živi na palestinskim teritorijama – 2,9 miliona na Zapadnoj obali i 1,9 miliona u Pojasu Gaze. Oko 5,6 miliona Palestinaca se vode kao izbjeglice, a 29 odsto njih živi u izbjegličkim kampovima od kojih je 10 u Jordanu, 9 u Siriji, 12 u Libanu, 19 na Zapadnoj obali i 8 u Pojasu Gaze.

Svakog 15. maja Palestinci obilježavaju praznik Javm an Nakba što u prevodu znači “Dan katastrofe”. Ovaj datum veoma je bolan za Palestinu jer podsjeća na proglašenje države Izrael i masovne deportacije Palestinaca koje su se tada odigrale.

Oni koji su dovoljno stari da se svega sjećaju, melanholično pokazuju svojoj djeci i unučićima crno bijele fotografije svojih rodnih kuća, sela i gradova, rođaka ubijenih u okršajima sa Izraelcima, milicijama i bandama.

Tragedija “Izabrane zemlje” najbolje se vidi kada se jedan uz drugi stave palestinski poklič “Vratićemo se!” i izraelsko “Dogodine u Jerusalimu”.

Oba naroda mogu da kažu da imaju neosporno istorijsko pravo na ovu zemlju; oba imaju svoj jezik, pismo i religiju koja se razvijala na tom prostoru. Ali šta to vrijedi kada su odvojeni zidovima i bodljikavim žicama, i dalje nego ikada od zajdničkog života.

Da bi ikada bio postignut mir, Izraelci i Palestinci moraju da nauče da koegzistiraju, ali da bi se to dogodilo okupacija mora da se okonča.

Za kraj, pogledajte ovaj kultni VIDEO koji na najbolji način prikazuje tragediju “Svete zemlje” i Bliskog istoka:

Izvor: newsweek.rs