Istorija Ratnog vazduhoplovstva SFRJ (1945-1991)

Ratno vazduhoplovstvo i protivazdušna odbrana (skr. RV i PVO) ili Ratno zrakoplovstvo i protuzračna obrana, bilo je jedan od tri vida Jugoslovenske narodne armije, namijenjeno za zaštitu i prevlast u vazdušnom prostoru, kao i za podršku kopnenim i ukupnim oružanim snagama SFRJ.

Formalno je osnovano 21. maja 1942. godine, tokom Narodnooslobodilačke borbe, a sa raspadom SFR Jugoslavije, nestalo je u izvornom obliku i transformisalo se u nove ratne avijacije 1992. godine, po novostvorenim državama.

U razdoblju 1945-92. godine, RV i PVO razvijalo se u skladu sa konceptom razvoja JNA, u duhu savremene avijacijske naučne misli i tehnološkog razvoja u svijetu. Istovremeno, razvijani su i usavršavani vlastiti kadar, visoko školstvo i doktrina primjene RV PVO u savremenim uslovima. Oslonac na vlastite snage je imao prioritet, te su realizovani rezultati u razvoju snažnog RV PVO, s jakom vlastitom tehnološkom bazom, o čemu svjedoči i izvoz oko 200 primjeraka vojnih aviona iz vlastitog razvoja i proizvodnje.

Tokom Drugog svjetskog rata, glavni zadatak RV, bio je borba protiv okupatora i njihovih saradnika, za oslobođenje zemlje i za uspostavljanje društvenog poretka, projektovanog od Komunističke partije Jugoslavije. Neposredno po završetku rata, zadaci su se sveli na očuvanje uspostavljenog poretka i zaštitu od inostrane intervencije.