EKSPERTI: Zemlju posjećuju 3 vrste neprijateljskih vanzemaljaca

Ideja da nismo jedini oblici života u univerzumu zaokupljala je, tokom vijekova, maštu i interesovanje ne samo naučnika već i filozofa, istoričara i drugih stručnjaka.

Jedan od prvih koji je progovorio o vanzemaljskom životu bio je italijanski dominikanski fratar, filozof, matematičar, pjesnik i teoretičar kosmologije Giordano Bruno. Pamćen je po kosmološkim teorijama, koje su konceptualno proširivale tadašnji novi Kopernikov model.

Bruno je pretpostavljao da su zvijezde samo udaljena sunca okružena vlastitim egzoplanetama i ukazao na mogućnost da su ove planete takođe nastanjene živim bićima (filozofski stav poznat kao kosmički pluralizam).

Takođe je insistirao na tome da je univerzum u stvari beskonačan i da ne može da ima nebesko tijelo u svom “centru”:

“Postoji bezbroj sunca i bezbroj planeta se okreće oko svog sunca na potpuno isti način kao i sedam planeta našeg sistema. Vidimo samo sunca, jer su ona najveća tijela i pritom sijaju, ali njihove planete ostaju za nas nevidljive jer su manje i nesvjetlucave.

Bezbrojni svjetovi u univerzumu nisu ništa lošiji, niti manje naseljeni od naše Zemlje. Krajnje je nerazumno pretpostavljati da ti vrveći svjetovi, koji su veličanstveni poput našeg, a možda i više, i koji uživaju u plodnim sunčevim zracima baš kao i mi, treba da budu nenaseljeni i da nemaju slične ili još savršenije stanovnike nego naša Zemlja.”

Giordano Bruno spaljen je na lomači, na rimskom Cvjetnom trgu, 17. februara 1600 godine. Međutim, nije bio jedini koji je govorio o vanzemaljskom životu.

Tokom vijekova, nebrojeni naučnici su se pitali da li drugi oblici života postoje ili ne postoje. Danas, u vrijeme kada nam je tehnologija omogućila da istražujemo svemir kao nikada prije, mnogi ljudi su uvjereni da nismo sami.

I ne samo to, milioni ljudi širom svijeta su uvjereni da nas danas posjećuju bića koja nisu sa naše planete – napredne civilizacije koje su hiljadama godina tehnološki ispred nas, a koje su tokom vijekova igrale izuzetno važnu ulogu u razvoju čovječanstva.

Pa ko su ta bića? Da li su bezopasna? Da li su neprijateljski raspoloženi? Ako jesu, gdje su?

Uzimajući u obzir činjenicu da postoji najmanje sto milijardi galaksija starih koliko i Mliječni put, a sve one imaju prosječno 100 milijardi Sunca po galaksiji, od kojih većina ima planete slične Zemlji oko njih, može se reći da inteligentan život sigurno negdje mora da postoji.

Mnogi autori bi se usaglasili da se sa sigurnošću može reći da postoji najmanje jedna inteligentna civilizacija po galaksiji. Mliječni put ima barem sto milijardi galaksija, pa izračunajte.

Istraživači NLO-a i paranormalnih događaja saglasni su da je Zemlja tokom godina posjećivana i da postoji dovoljno istorijskih dokaza koji potkrijepljuju ovu tvrdnju. Brojne drevne kulture širom svijeta ukazuju na to kako su “izuzetno napredna bića” posjetila Zemlju, dolazeći sa zvijezda.

1. Anunaki

Ako pogledamo drevnu mesopotamsku mitologiju, naći ćemo dokaze o takozvanim Anunakijima.

Predanja kažu da su ova moćna bića napustila Zemlju u dalekoj prošlosti, govoreći da će se jednog dana vratiti.  Zanimljivo je to što je, ako pogledamo drevne kulture širom svijeta, većina njihovih božanstava (za koje su vjerovali da su njihovi stvoritelji) napustila Zemlju i obećala da će se jednog dana vratiti.

Prema kasnijim asirskim i babilonskim mitovima, Anunaki su bili djeca božanstava Anua i Kia, koji su bili brat i sestra. Anunaki se pojavljuju u mitu o stvaranju Babilona, Enuma Elish. Pominju se i u Epu o Gilgamešu, kada Utnapištim priča priču o poplavi.

Postoje četiri primarna božanstva: Anu, Enlil, Enki i Ninhursag.

Mnogi istraživači, na osnovu brojnih otkrića, čvrsto vjeruju da je Anunaki (sumerski: ‘oni koji su sišli s nebesa’), visoko napredna civilizacija sa neuhvatljive planete u našem Sunčevom sistemu, došla na Zemlju, sletivši u Persijski zaljev prije nekih 432.000 godina.

Stvorili su čovjeka kao roba koji bi im pomogao da iskopaju zlato. Na kraju, Anunaki su napustili Zemlju, ostavljajući svoja stvaralaštva iza sebe i obećavajući da će se jednog dana vratiti.

2. Grejsi (Greys – sivi)

Sivi vanzemaljci ili “Grejsi” su jedna od najpoznatijih vanzemaljskih vrsta u 21. vijeku koja ima i dvije podvrste.

Za male sive se kaže da posjeduju izuzetno velike glave, bademaste oči i mala tijela, kao i da su klonovi druge vrste poznatije kao visoki sivi. Vjeruje se da potiču iz sazviježđa Orion i zvijezdanog sistema Zeta Reticuli.

Prema ufolozima i istraživačima, njihova populacija je u stvari vrlo mala, zbog čega među njima postoje brojni klonovi. Imaju oči u obliku badema i najčešće su povezani sa otmicama.

Navodno se ponašaju poput robota, odnosno, kako stručnjaci kažu “nedostaje im duša”. Mnogi ufolozi čvrsto vjeruju da čovječanstvo čak ima tajni pakt sa tim bićima.

Prema izvještajima, taj pakt je vlada SAD sklopila negdje tokom 1950-ih. Za proučavanje smo dobili izuzetno naprednu vanzemaljsku tehnologiju, dok su oni dobili zeleno svjetlo za otmicu ljudi i izvođenje eksperimenata nad njima.

Postoje neke statue u drevnoj Sumeriji, a pećinske crteže takođe možemo naći u Evropi i Australiji, gdje glave imaju trouglasti oblik sa velikim okruglim očima.

Pećinske slike u australijskoj regiji Kimberly – za koje se vjeruje da su stare hiljadama godina – mogle bi biti najraniji, ikada otkriveni, prikazi Grejsa.

3. Reptili (gmizavci)

Tokom istorije, slušali smo priče o tim bićima neobičnog izgleda koja očigledno žive među nama na Zemlji.

Postoji toliko priča o reptilima, kako u prošlosti, tako i u sadašnjosti, kao da su ta bića oduvijek bila prisutna na našoj planeti. Istorija govori o njima, a viđenja u savremenom svijetu postaju sve češća.

Vijekovima postoje priče o polu-čovjeku, polu-reptilu, ali da li je ovo samo rezultat ljudske mašte ili postoji nešto više o tim čudnim bićima koja su našla mjesto u istorijskim tekstovima?

Osvrćući se na istoriju, nalazimo nekoliko priča o čudnim stvorenjima. U Južnoj Americi, Quetzalcoatl, Kukulkan su neki od božanstava koji su gmizavci.

Quetzalcoatl je mezoameričko božanstvo čije ime potiče iz nahuatl jezika i znači “pernata zmija”. Obožavanje pernate zmije prvi put je zabilježeno u Teotihuakanu, u prvom vijeku prije nove ere ili prvom vijeku nove ere.

Prema riječima ufologa, oni imaju visinu od oko 4 metra i okarakterisani su kao izvrsni ratnici sa izuzetno hijerarhijski i takmičarski nastrojenim političko-vojnim sistemom.

Takođe imaju veliku psihičku moć i hrane se negativnim energijama poput straha i mržnje, pa se stoga smatraju “regresivnim” i ranije su ih smatrali “demonima”.

Izvor: webtribune.rs