Zapadnoafričko kraljevstvo Dahomej se od 17. pa sve do početka 20. vijeka prostiralo teritorijom današnje Republike Benin. Uređenje se zasnivalo na centralizovanoj monarhiji sa složenim sistemom oporezivanja i ogromnom vojskom, koja je doprinijela stvaranju jake i stabilne ekonomije. Ipak, prema mišljenju mnogih najupečatljiviji aspekt njene pretkolonijalne moći je bila legija žena vojnika.
Kraljeve žene postaju ratnice
Među lokalnim stanovništvom poznate kao Mino ili “majke” i Ahosi ili “kraljeve žene” predstavljale su grupu dobro obučenih ratnica koje su vijekovima štitile svoju domovinu. Naučnici sugerišu da osnivanje ove elitne grupe najvjerovatnije potiče iz perioda nakon osnivanja kraljevstva, kada je prvi vladar riješio da regrutuje neprivlačne žene iz svog harema i od njih napravi svoju ličnu gardu.
Tokom vremena u vojsci je ovim ženama pridavana prednost jer su zbog braka sa kraljem smatrane lojalnijim podanicama, a takođe su mogle i da patroliraju palatom noću pošto je svim muškarcima sem kralju unutra bio zabranjen ulaz. Do sredine 19. vijeka one su činile oko 40 posto vojske, a bile su podijeljene u nekoliko korpusa i imale posebna sječiva koja su nosila sa sobom i uz pomoć kojih su mogle svoje neprijatelje da presjeku na pola.
Rigorozni testovi
Udaja za kralja nije automatski značila i ulazak u jedinicu. One su morale da prođu i niz testova kojim su dokazivale svoje atletske sposobnosti ali i psihičke mogućnosti – djela mučenja. Tokom 19. vijeka je zabilježeno da je kralj Gezo kandidatkinjama naredio da se popnu na zid prekriven trnjem kako bi dokazale da mogu da izdrže bol, dok je drugi dio testa podrazumijevao slanje u šumu bez obroka.
Ipak, ovo nije bio najbrutalniji dio testa, jer su nakon toga sljedili tzv. “treninzi neosjetljivosti”, kada je vladar od njih zahtijevao da iskažu svoju hrabrost tako što će ubiti ratne zarobljenike – prvo bacanjem sa platforme a onda i uz pomoć oštrice.
Ukoliko bi uspješno izvršile sve zadatke postajale bi dio jedinice i dozvoljavano im je da uživaju u luksuznom životu unutar kraljeve palate, gdje su dijelile alkohol i duhan. A kada su išle u šetnju ispred njih je koračala robinja sa zvonom i na taj način skretala pažnju muškarcima da se sklone sa puta – u slučaju da prekrše ovo pravilo bili bi ubijani.
Kraj dahomejskih Amazonki
Krajem 19. vijeka francuski kolonizatori su zauzeli kraljevstvo zahvaljujući dosta naprednijem naoružanju, ali su u tim prilikama bilježili da su najveći otpor pružale žene ratnice. Tokom jedne žestoke borbe je oko 400 dahomejskih Amazonki branilo svoju zemlju, ali je samo 17 preživjelo.
Čak i nakon što je Dahomej pao u ruke Francuza, one su nastavile da se bore. Krile su se među zarobljenicama i noću ubijale oficire. Koliko su ih se plašili najbolje govori podatak da je nakon osvajanja kraljevstva raspuštena cijela jedinica uz zabranu ženama da više ne smiju da nose oružje.
Izvor: nationalgeographic.rs
