Običaji ritualnog drogiranja kod drevnih Maja

Maje i stanovništvo šireg područja današnjeg Meksika i Centralne Amerike koristili su halucinogene supstance enteogene, vrstu psihodelika koji se koristio da kod čovjeka isprovocira promijenjeno stanje svijesti

Svrha ovih supstanci je bila postizanje stanja vremenske i prostorne dezorijentacije, donoseći korisniku osjećaj unutrašnjeg mira i sjedinjenja s prirodom i bogovima.

Potrošnja enteogena u Americi može se pratiti još od Olmeka, međutim, naše razumijevanje upotrebe enteogena Maja je bolje zahvaljujući religijskim tekstovima Maja kao što su Popol Vuh kao i španski zapisi iz 16. vijeka.

Upotreba enteogena bila je česta tokom ceremonija Maja koje su se održavale pod zemljom ili u pećinama. Ova mjesta su se smatrala svetim pristupnim tačkama u podzemni svijet, smatralo se i da pojačavaju unutrašnju viziju, pružajući povoljno okruženje za kontakt sa duhovnim svijetom.

Jedan od najčešćih enteogena Maja je opojni napitak zvan balche, piće natopljeno korom mahunarki sa medom, vodom, a zatim fermentirano kako bi napitak dobio blagi sadržaj alkohola.

Balche se uglavnom koristio u ceremonijama kojima je cilj bilo predviđanje ili razumijevanje događaja kao što su loša žetva, bolest i ishod ratova. Zbog niskog sadržaja alkohola, balche se konzumirao u velikim količinama da bi izazvao povraćanje, a tekućina koja se povrati bi se skupljala u vrećice i vješala ljudima oko vrata.

Chih je bilo još jedno alkoholno piće koje se proizvodi fermentacijom soka biljke magey. Sok je bio povezan sa krvlju Mayaheul, boginje mageja. Različiti keramički radovi iz klasičnog perioda Maja proizveli su posude označene glifom ‘chi’.

Divlji duhan (Nicotiana rustica), koji su Maje nazivale piziet, takođe se koristio za dobijanje vizija i za smanjenje bola uzrokovanog samopožrtvovanjem. Duhan sadrži alkaloid nikotin koji utiče na nervni sistem i može se žvakati, udisati ili pomiješati sa listovima dature kako bi se pojačao halucinogeni efekat.

Različite tekućine bi se često koristile za klistire, proceduru u kojoj se supstanca ubrizgavala pomoću šprica napravljenih od tikvice i gline u rektum kako bi se pojačalo dejstvo droge. Arheološki dokazi su keramički artefakti koji prikazuju slike na kojima je psihodelični klistir korišten u ritualima; neke figure povraćaju dok druge dobijaju klistir.

Slike na keramičkim posudama iz kasnog klasičnog perioda Maja prikazuju lonce prepune pjene od fermentiranih pića, prikazujući pojedince dok primaju klistir. Različiti opisi iz kolonijalnog perioda (kao što je Firentinski kodeks) takođe opisuju kako se klistir takođe koristio za borbu protiv bolesti i nelagode u probavnom traktu.

Halucinogene pečurke poznate Majama kao k’aizalaj okox često su se konzumirale za ritualne ceremonije. Gljive su se jele svježih, nekuhane ili kao sušene gljive u prahu koje sadrže odvojene enteogene spojeve, psilocibin i psilocin, koji kod korisnika izazivaju vizualne halucinacije. Artefakti zvani “kamenje od pečuraka” takođe ukazuju na konzumaciju gljiva od strane Maja i vjeruje se da su povezani s ljudskim obezglavljivanjem, ratovanjem i mezoameričkom igrom loptom.

Jedan od neobičnijih enteogena koji su koristile Maje bio je izveden iz kože i parotidnih žlijezda različitih vrsta žaba. Hroničari iz 16. vijeka dokumentuju da su Maje dodavale duhan i kožicu obične žabe, Bufo marinus, napitcima kao što je balche za pojačavanje potencije.

Izvor: heritagedaily.com