Uznemirujuće otkriće: Voda iz jezera se povukla i otkrila 70 godina skrivan zločin
Planinski rendžer H.K. Madval, koji je bio u službi britanske imperije i koji je tada prošao pored jezera, sledio se od straha, jer je jezerce bilo puno skeleta, piše “India Today”. Iz zelene vode virile su kosti ruku i nogu, a svuda naokolo plutale su lobanje.
Naučnici već godinama pokušavaju da odgonetnu ko su bili ljudi čiji su ostaci nađeni u jezeru Rupkand, na Himalajima. Šta je bio razlog njihove iznenadne smrti? Danas postoji nekoliko teorija o tome, ali, neke nepoznanice u vezi s jezerom vjerovatno nikada i neće biti rasvjetljene.
Na obali jezera ležali su i konjski kosturi. Madval je video i željezna koplja, ostatke drvenog oruđa, pa čak i kožne obuće. Kasnije su na ovom mestu pronađene stotine skeleta.
U Utarahandu su i prije toga kolale priče o jezeru mrtvih. Ispredale su se legende, a postojala je i pjesma o “Jezeru skeleta”. Madvalovo otkriće je potvrdilo da zastrašujuće mjesto zaista postoji.
Britanci su u prvih mah pomislili da je riječ o japanskim vojnicima koji su u Drugom svjetskom ratu pokušali da pređu Himalaje i osvoje Indiju. Međutim, ta teorija je brzo napuštena, jer su mrtvi i njihovi predmeti bili previše stari!
Naučnicima je još nešto upalo u oči: svi mrtvi su imali neobične povrede na lobanji i na ramenima. Smrt je očigledno došla odozgo.
Pretpostavke i legende o jezeru i mrtvima u njemu postoje još od 19. vijeka. Vjerovalo se da je grupa ljudi u planinama zajednički počinila samoubistvo, ali ta teorija nije mogla da objasni povrede glave.
Prema jednoj legendi, jezero je pripadalo boginji Nanda Devi. Kada je kralj Kanaudža s trudnom suprugom Rani Balampa krenuo u planine da bi prinio žrtvu u svetilištu posvećenom boginji Nandadevi, Rani se porodila kraj jezera. Legenda kaže da se Nanda Devi razbjesnila zato što su kralj i njegova žena navodno htjeli da odu do svetilišta posvećenog drugom božanstvu, te da je zato na njih poslala grad i snijeg, izazvavši smrt Rani i njene pratnje.
Godine 2004. naučnici su analizirali ostatke na inicijativu “Nacionalnog geografskog društva” u Washingtonu. Sortirali su kosti i ustanovili da u jezeru ima više od 300 mrtvih muškaraca, žena i djece. Radio-karbonsko datiranje je pokazalo da kosti potiču iz 850. godine p.n.e.
Analizirali su i povrede lobanja i ramena i zaključili da se na njih obrušio grad veličine loptica za stoni tenis.
Web stranica “Atlasobscura” prenosi da je poslije svega obavljena DNK analiza ostataka i da je ustanovljeno da mrtvi uglavnom potiču iz zapadne Indije. Gotovo polovina njih bili su srodnici, dakle, riječ je o velikoj porodici.
Moguće je i da je jedna porodica srela drugu grupu Indijaca da bi svi zajedno stradali u užasnom nevremenu.
Mnogi, međutim, ne žele da vjeruju u rezultate istraživanja, ukazujući na to da je neobično što svi mrtvi imaju jednako teške povrede.
Zašto niko nije pokušao da zaštiti ostale? Bilo bi logično da djeca imaju manje povreda zato što su ih roditelji zaštitili sopstvenim tijelima. Zašto su svi umrli? Osim toga, poznato je da grad može biti veoma krupan i težak, ali da li zaista može da ošteti lobanju? Zar ne bi bilo logičnije da je većina zadobila bolne čvoruge?
Najzad: nedaleko od jezera postoje izbočine u stijeni. Zašto nisu otrčali tamo da se zaštite? Zašto su ostali tamo gdje su bili?
Možda je ipak najveća misterija porijeklo žrtava. Šta je grupa ljudi sa udaljene obale zapadne Indije uopšte tražila na jezeru?
Većina mrtvih potiče iz područja udaljenog više od 2.000 kilometara. Prema tome, postoji samo jedno objašnjenje: Roopkund je oduvijek bio na putu hodočasnika, koji vodi do svetilišta boginje Nanda Devi, gdje se svakih 12 godina održava tronedjeljna svečanost.
Kolonu hodočasnika prate plesači i muzika. Najviši vrh u Indiji dobio je ime po boginji Nandadevi.
Na većinu navedenih pitanja odgovor vjerovatno nikada neće biti nađen.
Izvor: magazin.ba/pozitivno.ba
