1.000 GODINA MISTERIJE ‘STAKLENIH’ TVRĐAVA: Čudan, neobjašnjiv materijal u zidovima utvrđenja širom Evrope
Evropa, Stari kontinent je poznat po svojoj nevjerovatnoj istoriji, srednjovjekovnim vremenima, i zapanjujućim tvrđavama i monarhijama.
Između 700. i 300. godine p.n.e. izgrađen je veliki broj utvrđenja u Škotskoj, mnoga od njih su na vrhu brda, sa zidovima od kamenja naslaganim bez upotrebe maltera.
Ovo isprva možda ne izgleda kao neobično, naravno, ima mnogo takvih struktura širom svijeta, a ne samo u Evropi.
Međutim, neka od ovih utvrđenja su pravljena od kamenja međusobno povezanog sa ostacima onoga što se bez sumnje može odrediti kao mješavina mjehurića vazduha i kapljica rastopljenog kamena, što je dokaz da je ovo kamenje nekada bilo podvrgnuto visokim temperaturama koje su dovele do procesa postakljivanja.
Ni jedan naučnik nije mogao da objasni kako je to moguće.
Zbog toga su tokom poslednja tri vijeka arheolozi pokušali da odgovore na pitanja oko misterioznih škotskih tvrđava.
Jedan od prvih britanskih geologa koji su opisali ove misteriozne načine građenja bio je John Williams, autor “Prirodne istorije mineralnog kraljevstva.”
On je bio prvi koji je opisao ovu misteriju, nakon pregleda nekih čudnih ruševina, kakvih je kasnije pronađeno više od stotinjak širom Evrope, uglavnom u Škotskoj.
Pa, ko ih je odnosno na koji način izgradio? Kako su uspjeli da postakle kamen? I koja vrsta tehnologije je korištena? Da li je moguće da gledajući utvrde ne vidimo cijelu sliku?
Previše pitanja a bez ikakvih odgovora.
Ove građevine se u arheološkim krugovima nazivaju i postakljena utvrđenja. Vijekovima su oduševljavale i geologe, jer ne postoji naučno objašnjenje o tome kako je ovo kamenje spojeno.
Ali ono što je interesantno jeste činjenica da ne postoji jedna ili dvije postakljene strukture, već stotine primjera širom Evrope, od kojih oko 70 u Škotskoj.
Kada su prve postakljene strukture otkrivene u Škotskoj, smatralo se da su one bile način gradnje koji se isključivo primjenjivao ovdje, pri čemu su najpoznatije ovakve utvrde Dun Mac Sniachan, Banderloch, Craig Fadraig, Ord Hil, Dun Deardail, Nok Faril, Dun Craigh, Finavon, Berryhill, Law, Dunagoil, Anwoth, Tap o’ Noth.
Međutim, primjeri sličnih struktura su pronađeni u njemačkim pokrajinama Rajne, u Mađarskoj, Turskoj, Iranu, Portugalu, Francuskoj i Švedskoj.
Ono što je čudno je to što postakljivanje kamenja nije istog stepena čvrstoće u svim utvrđenjima, a nije ni homogeno u zidovima utvrde na istoj lokaciji. Stručnjaci su otkrili da se u nekim slučajevima kamenje pojavljuje djelimično kalcinirano i spojeno, a u drugim slučajevima prekriveno slojem emajliranog stakla, a ponekad, iako rijetko, cijela dužina zida predstavlja čvrstu masu staklaste supstance.
Niko ne zna kakva je tehnika i smjesa korištena za gradnju ovakvih zidova.
Stručnjaci kažu da je metoda postakljivanja vjerovatno korištena kako bi se obnovile zidine koje su uništene tokom dugotrajnih opsada, ali je sporno što je u ovu svrhu otvorena vatra morala gorjeti danima na temperaturi između 1050 i 1235 stepeni Celzijusa, nešto što je izuzetno teško za povjerovati, mada ne i nemoguće.
Još jedna činjenica kaže da je datiranjem ovakvih utvrđenja širom Evrope otkriven širok spektar perioda njihove gradnje.
Najstarije ovakve tvrđave izgrađene u toku željeznog doba, ali postoje i mnoge tvrđave sa sličnim karakteristikama iz rimske ere, dok su najnovije iz srednjeg vijeka.
Tokom 1930-ih godina arheolozi Shield i Tornecroft su sproveli eksperiment sa gigantskom vatrom uperenom ka kamenom zidu, eksperiment koji je 1980. godine ponovio arheolog Ian Ralstone.
U oba slučaja, eksperimenti su proizveli parcijalno postakljivanje nekog kamenja, ali nisu uspjeli da objasne kako se to moglo proizvesti u tako velikom obimu kao u drevnim utvrđenjima.
U odsustvu definitivne teorije ili konačnog dokaza, postakljene tvrđave Evrope će nastaviti da predstavljaju jednu od najčudnijih geoloških i arheoloških anomalija u svijetu, vijekovima odoljevajući objašnjenjima.
Izvor: webtribune.rs
