Eleonora od Akvitanije: Jedna od najmoćnijih žena Srednjeg vijeka
Bila je vladarka Akvitanije, nekad velikog vojvodstva koje je obuhvatalo otprilike jednu trećinu cjelokupne francuske teritorije
Na području Akvitanije vladali su zakoni po kojima su žene imale veća prava nego u mnogim drugim dijelovima srednjovjekovne Evrope, pa je Eleonora od Akvitanije zaista mogla biti vladarka. Kao takva, bila je jedna od najpoželjnijih udavača u Evropi pa se udala za francuskog i engleskog kralja.
Eleonora je bila izuzetno inteligentna. S obzirom na vrijeme u kom je živjela primila je sveobuhvatno obrazovanje netipično za žensku osobu tog doba. Osim kućnih poslova, tkanja, predenja, znala je da pjeva, igra, igrala je i šah, svirala je na harfi i znala je latinski jezik. Bogata, lijepa, mudra i pametna.
Vojvodstvo Akvitanija, koje je Eleonora naslijedila od svog oca Vilima X., obuhvatalo je u njezino vrijeme cijelu jugozapadnu Francusku (Lourdes, Bordeaux, Périgord), kao i velik dio središnje Francuske (Limoges, Clermont, Poitiers). Eleonora je bila i posljednja nezavisna vladarka Akvitanije (svi kasniji vladari te zemlje bili su ujedno i kraljevi Engleske ili Francuske, odnosno pripadnici kraljevskih dinastija tih dviju zemalja). Prvo se udala za francuskog kralja Luja VII. kojeg je pratila tokom pohoda u Drugi krstaški rat. Nedugo nakon povratka u Francusku brak je poništen, a Eleonora se udala za normanskog vojvodu Henrika koji je nedugo zatim naslijedio englesko prijestolje kao Henrik II.
Eleonora je rodila čak desetoro djece, među njima i dva engleska kralja – Ričarda Lavljeg Srca i Ivana Bez Zemlje (obojica su poznata iz priča o Robinu Hoodu). Pored toga, dvije Eleonorine kćeri postale su kraljicama – Kastilje i Sicilije – udajom za vladare tih država.
Sve u svemu, Eleonora je svojim nasljedstvom i udajama tokom života stekla brojne naslove: kraljica Engleske, kraljica Francuske, vojvotkinja Akvitanije, vojvotkinja Normandije, vojvotkinja Gaskonje, grofica Anjoua, grofica Mainea, grofica Poitiersa i mnoge druge. Eleonora je preminula 1204. godine u Poitiersu, a pokopana je u poznatoj opatiji Fontevraud pored svog supruga, kralja Henrika II. Njena nadgrobna ploča okićena je njenom statuom kako leži pored supruga dok u ruci drži i čita Bibliju.
Izvor: povijest.hr
