Studija: U svemiru je barijera koju su napravili ljudi, okružuje i štiti Zemlju

2017. NASA-INE svemirske sonde otkrile su masivnu “barijeru” koju je napravio čovjek, a koja okružuje Zemlju.

Dodatna testiranja su potvrdila kako ona utiče na vremenske prilike u svemiru do kojih dolazi izvan atmosfere naše planete.

To znači da smo odmaknuli od toga da ozbiljno utičemo samo na Zemlju i da su naše aktivnosti počele mijenjati i svemir. Dobra vijest je da ta opna koju smo stvorili zapravo djeluje u našu korist i štiti planetu.

Kako je sve počelo?

NASA je 2012. lansirala dvije svemirske sonde koje su trebale juriti Van Allenovim pojasevima brzinom od oko 3200 km/h i prikupljati podatke, no onda su usred tih pojasa otkrile još jedan – privremeni pojas.

Van Allenovi pojasi zračenja su područja oko naše planete u kojima se zbog djelovanja Zemljina magnetnog polja električki nabijene čestice kreću  velikim brzinama praveći snažan izvor elektromagnetnog zračenja. Zemlja je okružena s dva takva trajna pojasa i trećim koji je privremene vrste.

Unutrašnji pojas nalazi se na visini od 640 do 9600 km iznad Zemljine površine, a vanjski na visini od otprilike 13.500 do 58.000 km.

Treći, privremeni, Van Allenov pojas otkrile su u septembru 2012. malo prije spomenute sonde. Nalazio se između unutrašnjeg i vanjskog pojasa i trajao je oko mjesec dana.

2017. godine ove su sonde registrovale još nešto neobično – neku vrstu barijere niske frekvencije koja od Zemlje drži podalje nabijene solarne čestice. Kada su naučnici dalje istražili taj fenomen, otkrili su da je ova opna tokom posljednjih nekoliko desetljeća aktivno potiskivala Van Allenove pojaseve dalje od Zemlje te da su sada donje granice radijacijskih tokova zapravo dalje od nas nego što su bile 1960-ih.

Radiotalasi koji stvaraju barijeru

NASA-ini stručnjaci su ustanovili da se određena vrsta prenosa, radiokomunikacija vrlo niske frekvencije (VLF), sada mnogo češće koristi nego 60-ih, i da može uticati na to kako i gdje se kreću određene čestice u svemiru. Drugim riječima, zahvaljujući VLF-u sada imamo antropogeno svemirsko vrijeme, odnosno čovječanstvo je počelo na njega imati uticaj.

“Brojni eksperimenti i posmatranja pokazali su da, pod pravim uslovima, radiokomunikacioni signali u rasponu frekvencija VLF zapravo mogu uticati na svojstva visokoenergetskog zračenja oko Zemlje”, rekao je još fizičar Phil Erickson iz zvjezdarnice Haystack (MIT).

Gdje se koristi VLF

Većina običnih građana rijetko će koristiti VLF talasna područja u svakodnevnom životu, ali ona su glavni oslonac u mnogim inžinjerskim, naučnim i vojnim operacijama te se npr. često koriste pri komunikaciji s podmornicama.

VLF frekvencije između 3 i 30 kiloherca preslabe su za audioprenos, ali su savršene za emitovanje kodiranih poruka na velikim udaljenostima ili duboko pod vodom.

Nikome nije bila namjera da VLF šalje bilo kud drugdje nego na Zemlju, ali ispostavilo se da ove frekvencije mogu prodrijeti i u svemirski prostor koji okružuje našu planetu te se zadržati dovoljno dugo da se oformi divovska zaštitna barijera.

VLF barijera nije jedini uticaj koje je čovječanstvo imalo na prostor koji okružuje zemlju, mada je vjerovatno onaj s najboljim učinkom. Mi ostavljamo svoje tragove u svemiru od 19. vijeka, a posebno tokom posljednjih 50 godina.

“Nuklearne eksplozije stvorile su pojaseve vještačkog zračenja u blizini Zemlje koji su oštetili nekoliko satelita”, kazali su iz NASA-e.

Izvor: index.hr