MOHENJO-DARO: Drevni grad uništen atomskom eksplozijom

Mohenjo-Daro je otkriven 1922. godine i još uvijek ostaje misterija arheolozima.

Grad nije umro odnosno umirao kao i drugi vijekovima, već je umro odmah i iz nepoznatog razloga. Nije ga zarobila vojska, a nije ga uništila ni poplava – izgorio je. Štaviše, snaga vatre bila je tolika da se kamenje rastopilo (a to nije manje od 1500 stepeni!). Epicentar razaranja je središte grada, prema periferiji se uništavanje smanjuje – klasična slika posljedica atomske bombe. I kad bi bilo samo to!

Radioaktivnost desetaka kostura pronađenih na ruševinama Mohenjo-Daro premašuje normu za 50 puta! Razbacani po cijelom gradu su tzv. tektiti – komadići pijeska sintezovani u staklenu masu. (U 20. vijeku, kada su tektiti počeli masovno biti pronalaženi na nuklearnim poligonima, čovječanstvo je otkrilo tajnu njihovog porijekla.)

Nuklearno bombardovanje planete

Istovremeno s Mohenjo-Darom, ostali gradovi koji se nalaze u blizini poginuli su od posljedica istog čudnog i strašnog požara. Gradovi izgorjeli u nuklearnom plamenu nisu samo u Indiji. Drevni Hetitski glavni grad Hattus, Babilon, gradovi Engleske, Irske, Škotske, Turske i Francuske, njima su otopljeni zidovi.

Cijela polja tektita pronađena su u jugoistočnoj Aziji (Filipini, Indonezija, Tajland, Malezija, Kambodža, Vijetnam, Laos), Australiji, Evropi (Češka), Africi, Americi (Gruzija i Teksas), sjeverozapadnoj Aziji (regija Aralno more, Kazahstan), pustinja Gobi (zato je pustinja).

Na Zemlji su naučnici pronašli više od 100 kratera promjera 2 do 3 km. Postoji 30 lijevaka u rasponu od 20 do 50 km, 12 od 50 do 100 km, prečnik meksičkog Chicxulub – 170 km, kanadski Sudbury – 250 km, južnoafrički Vredefort – 300 km. Pitanje je: jesu li svi prirodni? Jesu li tamo padale komete ili nešto treće?

I posljednja stvar: Aleksandar Koltypin, kandidat geoloških i mineraloških nauka, vjeruje da je Zemlja preživjela ne jedan, već 5-6 nuklearnih ratova. Dakle, sve se ponavlja. I više od jednom.

Izvor: fx-files.com