Nemilosrdni plaćenici: Za razliku od samuraja, nindže nisu poštovali kodeks časti
Zahvaljujući stripovima, crtanim i igranim filmovima i računarskim igricama, nindže doživljavamo dosta drugačije od onoga što su ovi tajanstveni ratnici zaista bili.
Poznati i pod nazivom shinobi (“nevidljivi ljudi”), bili su specijalizovani za gerilsko ratovanje, špijunažu, izvođenje diverzija, otmice te zaštitu važnih objekata i osoba.
Njihova vještina, nindžicu, učila se godinama. Bili su, primjera radi, nestvarno brzi trkači, a mogli su se kretati ne samo prema naprijed već i bočno te unazad. Nadalje, spretno su se penjali po bilo kojoj površini, golim rukama ili uz pomoć specijalnih kuka, a malo ko se s njima mogao mjeriti po pitanju održavanja ravnoteže. Bili su i vješti ronioci, koji su se satima znali kriti po močvarama, dišući pomoću trske, a već rano bi savladali niz borilačkih vještina te naučili rukovati oružjem.
Mnoga od oružja su sami izmislili i razvili, poput ninjata, kratke sablje; shinobi tanta, noža s drvenim koricama koji se može koristiti za odbranu od drugih hladnih oružja; shinobi zuea, štapa u kom su krili bodeže, uska koplja ili strijele za luk; shuka odnosno “tigrovih zuba”, šiljaka koji su se pričvrščivali na rukavicu a omogućavali su kretanje po stropovima ili zidovima, kao i penjanje na drveće ili okomite litice; kusarifunda, metalnog lanca s utezima na oba kraja za vitlanje, udaranje, davljenje, probijanje ili blokiranje; fukiye, puhaljke za male strelice otrovnog vrha te toamija, mreža namijenjenih hvatanju više napadača istovremeno.
Usluge nindža su se naplaćivale, i to “papreno”. Za razliku od samuraja, koji od kodeksa časti nisu odstupali ni za milimetar, jedino što je nindžama bilo važno jeste obaviti zadatak za koji su angažovani, vodeći se maksimom da cilj opravdava sredstvo. Te mašine za ubijanje za određenu svotu novca napravili bi sve – bez grižnje savjesti ali i bez prava da odbiju bilo koji zadatak koji im pretpostavljeni zada. Preferirali su tihe, suptilne napade te, kad su mogli, izbjegavali nepotrebno nasilje.
Između 1960. i 2010. godine, arheolozi su širom Japana otkopali mnoštvo artefakata koje možemo povezati s nindžama. Najviše ih je pronađeno među ruševinama dva dvorca, Iwatsukija i Hachiojija. Stručnjaci pretpostavljaju da datiraju iz šesnaestog vijeka, preciznije, doba opsade japanskoga grada Odaware. U tom sukobu, klanovi Toyotomi i Tokugawa su potukli neprijateljski klan Hojo, koji je kontrolisao znatan dio japanske teritorije, te zauzeli oba dvorca. Opsada se odigrala tokom perioda Sengoku (1467. – 1615.), kad je Japan bio podijeljen između niza moćnih vojskovođa koji su se međusobno borili za vlast. U to vrijeme, nindže postaju sve važniji faktor u oružanim sukobima.
Više je dokaza da su ovi profesionalni ratnici odigrali važnu ulogu u opsadi. Na taj zaključak, između ostalog, upućuje otkriće naročitog oružja: plosnatog kamena s oštrim izbočenjima. Arheolozi su uvjereni da je riječ o preteči najpoznatijeg oružja koje povezujemo s nindžama – shurikena, metalnih zvijezda oštrih rubova namijenjenih bacanju. Otkopana je i primitivna vrsta makibishija, metalnog trošiljka koji su nindže koristili za usporavanje ili zaustavljanje napredovanja neprijateljskih vojnih jedinica. Ova naprava funkcionisala je kao svojevrsna zamka: ratnici-pješaci ili vojni konji naboli bi se na njene šiljke i ozlijedili, što bi ih spriječilo u daljnjem kretanju.
Arheolog Iwata Akihiro, kustos Muzeja istorije i folklora prefekture Saitama, vjeruje kako je spomenuto oružje konstruisano uoči same opsade. “Izrađeno je na brzinu, bez majstorskih finesa, no to ga nije činilo ništa manje efikasnim. Moglo je nanijeti uistinu ozbiljne ozljede”.
Uprkos razornom oružju, nindže iz klana Hojo nisu uspjeli odbraniti dvorce – oba su zauzele vojske klanova Toyotomi i Tokugawa. Godine 1615. Tokugawe su ujedinile čitavu zemlju, stvorivši šogunat koji će Japanom vladati vijekovima.
Piše: Lucija Kapural
Izvor: povijest.hr/pozitivno.ba
