40 GODINA OD PREMIJERE SERIJE ‘PRIČE IZ RADIONICE’: Dragiša je bio pravi majstor Života koji je ‘liječio’ automobile POZNATIH BEOGRAĐANA
Prošlo je 40 godina od premijernog prikazivanja serije “Priče iz radionice” reditelja Zdravka Šotre, a malo ljudi zna da je za njen nastanak krivac Dragiša Krunić.
On je zapravo pravi majstor Života, a bio je beogradski auto-mehaničar u čiju su radionicu automobile “na ljekarski pregled i oporavak” dovozili razni poznati glumci, slikari, režiseri … Godinama se kod Dragiše, čovjeka vedrog duha, ali i nadarenog duboresca, pjesnika, satiričara, okupljao ondašnji krem društva. Dok bi im se popravljao automobil, on bi se šalio s mušterijama, ćaskao, vodio ozbiljne razgovore …
– Dragiša Krunić je bio jedna osobena ličnost. Imao je kuću u Ulici gospodara Vučića, a u dvorištu je držao automehaničarsku radionicu za automobile marke “pežo”. Imao je osnovna znanja iz oblasti kulture i umjetnosti, objavljivao je pjesme, a nekim zagonetnim magnetizmom privlačio je i vrlo ugledne ljude. Tu dolaze pesnici Duško Radović, Dušan Matić, tu sam se sprijateljio s Miloradom Pavićem, upoznao Mladena Srbinovića, Miću Popovića i Milića od Mačve – zapisao je Šotra u svojoj knjizi “Držeći se za vazduh”, koje nam je ustupio Dragišin naslednik i slikar Slavko Krunić.
Dragiša Krunić
Dragiša bi pričao, Šotra bilježio i tako je početkom osamdesetih godina prošlog vijeka nastala jedna od najpopularnijih jugoslovenskih serija – “Priče iz radionice”, u kojoj su glumili velikani: Zoran Radmilović (glavni majstor Života Govedarević), Mira Banjac (njegova supruga u seriji), Dragan Maksimović (šegrt), Nenad Nenadović (mlađi šegrt), Velimir Bata Živojinović (mesar Pufta), Jelica Sretenović (opasna Puftina žena), Milena Dravić, Tanja Bošković, Mića Tomić, Stevo Žigon (do ludila zaljubljen u svoj automobil, u koji se moglo ući samo sa papučama!), Pavle Vuisić (psihijatar), Milan Srdoč (nakupac), Dragan Zarić …
– Dragiša i ja počesmo duge razgovore o seriji “Priče iz radionice”, najčešće uz roštilj kod Dače, na vrhu Maksima Gorkog. Odmah sam vidio da je obdaren dragocjenom sposobnošću zapažanja. Radeći dugo u radionici, imao je priliku da uoči razne karaktere i pojave među ljudima. Već je imao konture likova i mnoga događanja za seriju. Moja uloga u tome je da svojim iskustvom pomognem da se sve to dramaturški uobliči i artikuliše. Mi smo se vrlo dobro razumijevali i dosta brzo smo bili spremni da i bez natezanja ispisujemo epizodu po epizodu – zapisao je reditelj.
Krunić je rođen 1929. na Pašinom brdu. Od 1968. je “liječio bolesne ‘pežoe'”, a zahvaljujući druženju sa umjetnicima, počeo je i sam da piše.
– Dragiša, autentični mangup s Pašinog brda, dosjetio se kako da dođe do vrijednog triptiha. Ploču panela podijelio je na tri jednaka dijela i privolio Miću, Mladena i Milića da svaki islika po jedan dio – zapisao je Zdravko Šotra.
Čuveni slikari obično bi svom omiljenom majstoru poklonili neko djelo.
– Među redovnim mušterijama bili su Milić od Mačve, Mića Popović, Duško Radović, Ljubivoje Ršumović, Zdravko Šotra i mnogi drugi. Tamo se pjevalo, slikalo, filozofiralo i glumilo, a opravka automobila služila je tek kao usputni povod da se ondje navrati i dugo ostane – kaže Anita Panić.
Dragiša Krunić objavio je tri zbirke: “Između hleba i neba” 1975, “Moje mušterije” 1982. i “Ja, zatočenik noći” 2000. godine, kao i priloge u Ježu i drugim listovima. Dobitnik je nagrade “Brana Cvetković” za satiričnu poeziju (1987). Napisao je scenario, takođe sa Šotrom, za film “Šesta brzina” (1985). Bio je i glumac književnog pozorišta “4 asa”, sa Ljubivojem Ršumovićem, Rastkom Zakićem i Miljenkom Žuborskim. Preminuo je 2004. godine u Beogradu.
Izvor: kurir.rs/pozitivno.ba
