Prisustvo okeana, kontinenata i tektonskih ploča na Zemlji je najvjerovatniji razlog zašto nema dokaza o naprednim vanzemaljskim civilizacijama, pokazalo je novo istraživanje Univerziteta Teksasa u Dalasu i Švicarskog saveznog instituta za tehnologiju u Cirihu.
Ovi faktori stvaraju jedinstvene uslove koji podržavaju kompleksni život, dok većina drugih planeta vjerovatno nema slične karakteristike.
Nova studija istražuje nedostatak “aktivnih, komunikativnih civilizacija” i predlaže izmjenu Drejkove jednačine.
Drejkova jednačina
Drejkova jednačina, formula koju je osmislio astronom dr Frenk Drejk 1961. godine, koristi se za procjenu broja inteligentnih civilizacija u našoj galaksiji koje su sposobne za komunikaciju s ljudima. Jednačina uključuje faktore poput broja zvijezda sa planetama i planeta na kojima se može razviti život.
Istraživači sada sugerišu da je neophodno uzeti u obzir postojanje okeana, kontinenata i tektonskih ploča koje postoje više od 500 miliona godina, kako bi ovu teoriju razmatrali.
“Život je prisutan na Zemlji oko četiri milijarde godina, ali složeni organizmi poput životinja pojavili su se tek prije oko 600 miliona godina, što nije dugo nakon što je započela moderna epizoda tektonskih ploča. Tektonske ploče pokreću evolucioni mehanizam, i mislimo da razumijemo zašto”, rekao je dr Robert Stern, profesor održivih geonauka na Školi prirodnih nauka i matematike, Univerziteta Teksasa u Dalasu.
Tektonske ploče objašnjavaju kako je Zemljina litosfera, njen spoljašnji omotač, podijeljena na sekcije zvane ploče, koje se pomjeraju. Ovi pokreti stvaraju planine, vulkane i okeane. Dok se ploče pomjeraju, stvaraju nove oblike tla, što generiše vremenske sisteme i nove klime. Vremenski uslovi dovode do toga da hranljive materije dospiju u okeane, što dalje podržava evoluciju.
“Tektonske ploče su mnogo efikasnije od jedno-lidne tektonike za pokretanje pojave naprednih oblika života”, objašnjava Stern.
Većina planeta ima spoljašnju čvrstu školjku koja nije fragmentisana, što je poznato kao jedno-lidna tektonika. Nasuprot tome, Zemlja ima fragmentisanu površinu koja omogućava dinamičke procese ključne za evoluciju kompleksnog života.
Ovaj predloženi kvalifikator za Drejkovu jednačinu u vezi sa okeanima, kontinentima i tektonskim pločama čini aktivne, komunikativne civilizacije mnogo manje vjerovatnim. Fermijev paradoks, kako ga je formulisao Enriko Fermi 1950. godine, postavlja pitanje zašto, s obzirom na veliki broj potencijalno nastanjivih planeta, nismo našli dokaze o vanzemaljskim civilizacijama.
Drejkova jednačina pretpostavlja da bi inteligentna civilizacija logično evoluirala na svim planetama koje nose život. Međutim, Zemlja je jedina planeta u solarnom sistemu sa tektonskim pločama, što je čini izuzetkom, a ne pravilom.
Stern takođe tvrdi da evolucija od jednostavnog do složenog višećelijskog života mora da se dešava u vodi, dok ostatak zahtjeva kopno.
